ایلقار نیوز: اکبر غیور :بنده در مطلبی با عنوان (مجلس نهادی سیاسی یا بنگاهی اقتصاد) ضمن ابراز نگرانی از تغییر کارویژه اساسی مجلس به عنوان نهادی قانونگذار به بنگاهی اقتصادی توسط برخی از وکلای مجلس، سوالی ساده نیر در مورد عملکرد مالی نمایندگان پرسیده بودم. اما انگار طرح موضوع از جانب حقیر اشکال داشته که برخی از دوستان، ضمن گلایه از فحوی متن، مبادرت به فروکاستن این امر مهم به معادلات خرد سیاسی منطقه کرده و پرسشگری موکل و پاسخگوئی وکیل را تعبیری وارونه نموده و برخلاف عادت مالوف به دفاع از وکلای خویش برخواسته و بنده را با کلماتی فاخرانه رهین عطوفت کلامی خویش کرده بودند. اما سوال من، سوال ساده ای است که با یک جمع و تفریق ابتدایی نیز می توان بر سلامت آن صحه گذاشت. در این سال ها، حقیر به تجربت دریافته ام که نمایندگان مجلس مبلغی بین ۳۰۰ تا ۴۰۰ میلیون تومان در ایام تبلیغات انتخاباتی برای رسیدن به صندلی های سبز رنگ بهارستان هزینه می کنند، حال اگر متوسط دریافتی نمایندگان معزز را ۵ میلیون تومان فرض کنیم با ضرب این رقم در ۴۸ که مدت نمایندگی آن هاست رقم ۲۴۰ میلیون تومان به دست می آید که دو برابر کمتر از میزان هزینه آن هاست و اما سوالات اساسی که این روزها باید از هر نامزد انتخاباتی به ویژه آنان که چنین تجربه ای را داشته اند پرسیده شود:

۱- با علم به تفاوت فاحش هزینه ها با دریافتی نمایندگان، این عزیزان مابقی هزینه تبلیغات انتخاباتی خود را در دوران وکالت از چه راهی تامین می کنند؟

۲- چه دلایل انسان دوستانه ای باعث می شود که این عزیزان علی رغم زیان مادی در ظاهر، تا این حد تشنه و دلشیفته رسیدن دیگر باره به بهارستان باشند؟

۳- خدای نکرده زبانم لال آیا نمایندگان مزایا و در آمدی غیر از آن چه قانون گذار بعنوان حقوق دوران وکالت در قانون تصریح کرده دارند؟

۴- اما اگر سبک و سیاق رفع این شکاف بین هزینه و درآمد برای نمایندگان، مسیری مشروع و قانونی است، آیا نمی شود از آنان خواست تا نقشه این راه را برای خیل جوانان تحصیل کرده و بیکار این مملکت نشان دهند تا آنان نیز به تاسی از وکلای خود از شر فقر رهائی یابند؟

از این رو استدعا دارم مطلعین، معتمدین یا دوستداران و دلشیفتگان این وکلا پاسخی روشن بر این ابهامات معروض دارند تا زین پس افکار عمومی در این حوزه ظن بد نکند و سوژه ای برای نگارش مطالبی این چنینی برای چون منی فراهم نشود.