سکانس اول
دقیقه 70 مسابقه رئال با رم ، فرانچسکو توتی ، افسانه تمام نشدنی فوتبال ایتالیا و سمبل باشگاه آث رم ، وارد بازی میشود .
به یکباره تمام ورزشگاه برنابائو به احترام او به پا می خیزد و دقایقی این نماد وفاداری به پیراهن باشگاه رم را تشویق میکنند.
اسطوره40 ساله هیچ نشانی از توتی سالها قبل ندارد و در یک صحنه وقتی در مقابل دروازه خود صاحب توپ میشود ، مارسلو بازیکن رئال با یک پرس ساده میتواند مالک توپ شود ، اما چنین کاری را نمی کند و قصد برهم زدن فتو رمان رویائی طرفداران آث رم ، از ستاره بی بدیل خود را ندارد . مارسلو با این حرکت ، نشان میدهد هنوز فوتبال حرفه ای ، رگه های از جو انمردی را در خود دارد.
سکانس دوم
در یک صحنه از بازی تراکتور سازی با پیروزی ، ایرانپوریان بازیکن تراکتور قصد عبور از حریف مستقیم خود را دارد اما بناگاه ، بنگر مدافع پیروزی ، چنان با استوک روی زانوی ایرانپوریان فرود می آید که احتمال شکستگی زانو هم وجود دارد .
بی تفاوتی داور به این صحنه ، عشوری بازیکن تراکتور سازی را عاصی میکند . دقایقی مسابقه به هم می ریزد ، باران نارنجک های دستی شروع به باریدن میکند و عقده ها با شعار صدای عرعر نمیاد… باز ، سرباز میکند .
سکانس سوم
در مسابقه تراکتور سازی با فولاد ، بازیکن فولاد چنان بی مهبا با ضربه ،چشم نوازی میکند که کم مانده چشم ایرانپوریان از حدقه در آید.
این صحنه ها و خشونتهای فیزیکی و کلامی ، دیر زمانی است همه جای ایران تکرار میشود تبریز، رشت ، آبادان، انزلی و …
ورزشگاههای ایران ، دیگر به یک می سی سی پی متعفن تبدیل شده و هر روز متعفن تر از دیروز میشود و زعمای فرهنگی قوم ، هیچ نمی گویند کرور کرور بودجه فرهنگی این مردم کجاها خرج میشود و این همه تقلاء ، چرا بجای فضائل اخلاقی ، رذایل اخلاقی را نشو و نما میدهد.