ایلقار نیوز / یحیی حمیدزاده :آیا تا بحال از خود پرسیده ایم که چرا نباید سرمایه گزار بومی ، دغدغه حفظ و تولید سرمایه خود را داشته باشد؟ آیا تا بحال بفکر این افتاده ایم که برای خیل عظیم جوانان بیکار منطقه از چه طرقی باید وارد اقدام و عمل شد و برای حل این معضل چگونه باید کوشید و گره این کناف پیچ در پیچ را که هر روز بیش از روز دیگر دارد کورتر میگردد ، گشود؟ آیا مسئولین ذیربط محلی شده تا بحال بفکر این افتاده اند که سرمایه داران و علاقه مندان بسرمایه گزاری را در یک جا جمع و در محفلی صمیمانه ، از آنان برای رفع مشکل منطقه ای که جای دوری نمیرود و برای فرزندان عزیز این آب و خاک ، که بهترین لحظات خود را در مراکز علمی و آموزش عالی گذراندند ، چاره بخواهند؟جواب : خیر. حضرات در چند وعده فقط به این بسنده کرده اند که ، فقط دو یا سه سرمایه گزار کلان داخلی و خارجی را بجهت خالی نبودن عریضه توخالی و کذایی ، به این شهر کشانده اند ، اما آنان هم که به این شهر قدم گذاشتند ، بنا به عللی نامعلوم عطای آنرا به لقایش بخشیده و فرار را بر قرار ترجیح داده اند. چرا باید این منطقه 35درصد تورم بیکاری را تحمل نماید ، در صورتیکه این رقم نسبت به سایر مناطق کشوری رقمی بمراتب بالا را شاهد است؟

سرمایه داران بومی منطقه که با قبول ریسک بالا ، خود را به آب و آتش زده و از محل دارائی خود و بدون استفاده از تسهیلات بانکی ، خویشتن را بزحمت انداخته و در حال خدمت بمردم دیار خویش هستند ، کم نیستند. منتهی مسئولین اجرائی باید باین هشدار توجه کنند که اگر میخواهند یاد و خاطره ای نیک را از خود برای آیندگان بر جای بگذارند با کمترین زحمت و با استفاده از اعتبارات عمرانی و سایر منابع بودجه ای که سراغ دارند از افراد یاد شده حمایت خویش را دریغ نکنند.

در بسیاری از موارد و از جمله در دوره قبل مجلس شورای اسلامی ، اعتبارات کلانی برای مصرف در امور عمرانی و زیربنایی شهرستان مشکین شهر اختصاص یافت که از نظر حجم و بهره کم بانکی و حتی اجاره بشرط تملیک و با رغبت دادن و جلب افراد مورد اعتماد بومی اگر میشد که دست آنانرا گرفت و با دادن اعتبارات تاسیس و راه اندازی بعلاوه جذب سرمایه موجود آنان در چرخه اقتصادی منطقه و در بازه زمانی کوتاه وارد دور کرده و بمورد اجرا میگذاشتند ، تا بحال چندین و چند طرح اشتغال زا و درآمدی که منجر به کاهش تورم بیکاری و همچنین اشتغال متعدد جوانان میگشت ، بمورد اجرا درآمده بود . منتهی با کمال بی توجهی و بی انصافی همان اعتبارات هنگفت ، فقط دست تعدادی از عناصر دلبخواه رای جمع کن و اسپانسر را گرفت و هیچگونه عایدی برای عموم را همانند استخدامهای زیر میزی نداشته است.

باید بطور قطع و یقین اذعان داشت که بهترین سرمایه در حال گردش این شهر که دارد ارزش های بی بدیل آن همچون سیل بنیان کن بهدر میرود و سدی در جهت کنترل آن پیش بینی و تا بحال اجرا نشده و تنها در اطراف آن علفهای هرز رشد و نمو یافته و فقط و فقط در این میان جوانان تحصیل کرده و کار بلد مان هستند که قربانی شده اند ، اما غافل از اینکه هیچگونه ممرّ حمایتی از آنان صورت نگرفته و نمیگیرد. لذا انتظار میرود که مسئولین و دست اندرکاران مربوطه اگر ذرّه ای انصاف در خویشتن خویش سراغ دارند در یک فراخوانی عمومی از کلیه سرمایه داران و سرمایه گزاران بومی در محفلی صمیمانه دعوت و با القای فرهنگ صحیح سازندگی و اجتناب دادن مردم از مصرف تن پرور و تنبل گری بهره مندی از بهره بانکی که در این شهر غوغا میکند ، تلاش کنند با در هم آمیختن این سرمایه های هنگفت با اعتبارات سرانه کشوری با بهره نازل از آنان دعوت بعمل آورده و طوری رفتار نمایند که رغبت مردم بسرمایه گزاری در ساخت و احداث منابع تولید موثر و زیر ساخت های تولیدی کشاورزی و صنعتی و عمرانی و …… بنحو احسن که عنوان باقیات صالحات را هم میتواند داشته باشد ، بکارگیری گردد.

باید باین موضوع دقّت کرده و بپذیریم که در لزوم اجرای موفق زیر ساخت های اقتصاد مقاومتی که بر طبق فرامین مقام معظم رهبری«دام ظله» و رهنمود های ایشان صورت پذیرفته و در پیرو تحریم های اقتصادی صورت گرفته و دبه در آوردن طرفهای مذاکره در مسئله برجام و پسا برجام ، نه هیچ وقت دولت به تنهایی توان مقابله با مشکلات موجود را داشته و نه مردم به تنهایی میتوانند که گلیم خود را در جهت کسب موفقیت مورد نظر از آب بیرون بکشند ، و وجوب همکاری و همفکری مردم بعلاوه بکارگیری امکانات با استفاده از تسهیلات و توان قوای سه گانه ، بدون شک میتواند بر گره های اصلی و کور اقتصادی ایجاد شده که مشکلات سیاسی و امنیتی و اجتماعی را نیز با خود بهمراه خواهد داشت ، غلبه نموده و شاهد توفیق و بالندگی در امور را خواهیم بود. و این میسر نخواهد شد مگر بدست توانمند عناصر دلسوز سرمایه گزار بومی مؤمن و حمایت دولتمران که خویش را خادم ملت مینامند. و با جامه ی عمل پوشانیدن به جمله زیبای « ما میتوانیم » نشان بدهیم که جهت عمران و آبادانی این شهر چنانچه خود آستین همت را بالا نزنیم و سرمایه های راکد موجود را که فقط بهره مفت بانکی تن پروری را عاید میکند ، در میدان سازندگی و شکوفائی صادقانه بمیان نیاوریم ، نباید انتظار داشته باشیم که غریبه ای از دور پیدا شده و برای این شهر فلاکت زده فرشته نجات باشد و باز اگر باصطلاح فرشته ای پیدا شد مانند خودمان که بدرد خویش آشناییم نخواهد بود و مراتب را بدلخواه برای فرزندان شهرم دیکته خواهد کرد. پس حفظ حرمت مردم دیارم را بخاطر بسپاریم و آینده آنان را در پیچ و تاب تصمیم گیری ها و بازیهای متمسخرانه ببازی نگیریم تا ملتمسانه هر دری را در امید و نجات ندانیم که توکل از دل بر خدا و اقدام و عمل قاطع بهترین چاره کارست.به امید موفقیت روز افزون دیارم بدست مردانی از جنس عشق و دولتمردانی دلسوز و خدمتگزار.منتظریم.

                                                                                 یحیی حمیدزاده خیاوی