ایلقار نیوز: از سخنان فراوانی که از بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران حضرت امام خمینی به یادگار مانده، بیشتر از همه یک سخن را شنیده ایم:” مجلس در راس امور است”این سخن گرانسنگ ارزش و اهمیت ویژه ای به جایگاه مجلس شورای اسلامی در نظام سیاسی ایران بخشیده است و هر وقت اهالی مجلس در تنگنا افتاده اند، به این سخن متمسک شده، خود را از تنگنا رهانیده اند. دو سه سال پیش بود که یکی از مسئولان تراز اول کشور خواست این سخن بنیانگذار کبیر جمهوری اسلامی ایران را محدود به زمان خاصی تفسیر نماید که از هر طرف فریاد اعتراض بلند شد و صدای نحیفی را که از گلویی کوچک برخاسته بود در گلو خفه کرد که: “ای مگس عرصه سیمرغ نه جولانگه توست / عرض خود می بری و زحمت ما می داری.” و البته ارزش و اهمیت این سخن بیش از پیش آشکار شد که برای زمان خاصی نیست، مجلس برای همیشه باید در راس امور باقی بماند و ماند.

هر سالی که بر عمر شریف جمهوری اسلامی ایران افزوده شده، اهمیت مجلس نیز بیشتر شده، قدرت مجلس و مجلسیان سال به سال افزایش پیدا کرده است، تا جایی که امروزه هر نماینده قدرتمند و با کفایتی در مجلس به اندازه یک وزیر قدرت اجرایی دارد، اگرچه وظیفه اصلی اش تقنین و قانون گذاری است و از این رو است که پیشرفت هر شهر و منطقه ای را با قدرت نماینده آن منطقه سنجش می کنند. هر کدام از ما ها مثلا از کفایت و کاردانی نماینده بناب یا مثلا اهر حرفها شنیده ایم، حالا راست بوده یا دروغ کاری ندارم، منظورم این است که معیار و ملاک سنجش پیشرفت و عقب ماندگی هر منطقه، با عملکرد نماینده منطقه در مجلس شورای اسلامی سنجیده شده است. هر کاری که انجام گرفته به نام انها بوده و هر کاری هم که انجام نگرفته باز به نام این عزیزان بوده است.حالا سوال بنده این است که طی سی و پنج سال گذشته پنج نفر از طیف مختلف، دو نفر روحانی یکی چپ یکی راست – حاج احمد همتی، سید محمود نوریزاده- دو نفر مهندس باز یکی چپ یکی راست – مهندس آقایی، مهندس ملکی- و دو دوره هم آقای اسدی به عنوان چپ وراست انتخاب شده است. چگونه است که در این شهر کار اساسی به ان صورت شکل نگرفته و هنوز هم بیشتر آمار بیکاری در شهر ما به چشم می خورد. بنده بدون اینکه شخص خاصی از این پنج نفر را مقصر بدانم، می خواهم خود مردم در مورد سرنوشت شهر خود اندکی تامل و تفکر ورزند و اگر کسی پاسخ درست خردمندانه ای در این خصوص به ذهنش می رسد حتما بیان فرماید تا شاید برای سالهای آتی تدابیری اندیشیده شود.ُالبته برای اینکه نقد بی غرضانه ای داشته باشیم به عملکرد تک تک این بزرگان تا انجا که ذهنم یاری می کند، اشاره خواهد شد:

1-  حاج احمد همتی:از روحانیان منطقه با سابقه انقلابی و تفکرات چپ.چهار دوره نماینده مشکین شهر- عملکرد ایشان- جاده بین مشکین شهر و اردبیل – جاده پارس آباد – مشکین شهر – زیر ساختهای روستایی از جمله جاده های روستایی – آبهای روستایی- توسعه مخابرات در روستاها- بعضی سدهای خاکی کوچک در منطقه، کارخانه کبریت سازی و…

2-  آیت الله سید محمود نوریزاده: از سلاله مطهر سادات، جزو روحانیان انقلابی، یک دوره نماینده مشکین شهر- اگرچه هدف اصلی او پایان دادن به سیطره گروه خاصی در مشکین شهر بود، اما تاسیسات زمین گرمایی- جاده هریس مشکین– و…از یادگارهای زمان نمایندگی ایشان است.

3-  مهندس خلیل آقایی:مورد حمایت کارگزاران، یک دوره نماینده مشکین شهر با سابقه مدیریت در جهاد کشاورزی و آشنا به مسایل ومشکلات روستایی و کشاورزی ساخت تصفیه خانه آب، تاسیسات قینرجه، تاسیسات شابیل، بعضی راههای روستایی، شهرک صنعتی، سد سبلان، سد احمد بیگلوو…

4-مهندس ولی ملکی:مورد حمایت جناح راست و اصول گرایان، با توجه به دانش و رحیه اقتصادی ایشان قدمهای خوبی برای محرومیت زدایی در منطقه برداشته شد، از جمله: کارخانه سیمان در مرادلو، کارخانه اتوبوس سازی در ارباب کندی، کارخانه کنسانتره، کارخانه لنت گستر، ساخت خانه های مکان شهر، طرح گردشگری گردولو و پل متحرک و…

5- آقای یونس اسدی:از نظر سیاسی خودش را اصلاح طلب معرفی کرده و دو دوره هشتم و نهم نماینده مشکین شهر بوده و هست ، با توجه به اینکه بنده در این دو دوره از سیاست شهر دور بوده ام، کار انچنانی و قابل ذکر از ایشان ندیده ام، بعضی دوستان از” پایلوت کشاورزی” سخن می گویند که بنده متوجه مفهوم ان نمی شوم، لذا اگر از نزدیکان ایشان عملکردی در این دو دوره دیده اند، ارسال فرمایند.