بعضی ها از تشکل و تجمع می ترسند، هر چند به ظاهر از اتحاد و اتفاق حرف می زنند.و این شهر از همین ترس بیهوده وکمبود و یا بهتر بگوییم از نبود جلسات و تشکل های مردمی رنج می برد تشکل و تجمعی که در آن هیچ مسئول و مامور دولتی حضور نداشته باشد و خلایق بتوانند خواسته ها و آرزوهای خود را آزادانه بیان کنند. وبرعلیه نامردمی ها فریاد برآورند.
در گذشته نه چندان دور به راحتی می شد با انگ های متفاوت و من درآوردی جلو هرگونه تشکلی را گرفت.و به راحتی از شهروند معمولی ضد انقلاب و غربزده و … ساخت و آنان را به محاکم کشاند ولی گویا امروز اجازه داده اند شهروندان به صورت محدود و مشروط بگویند و بنویسند و فریاد برآورند.
نیاز به جمع ، نیاز خیلی از شهروندان است .جلسات اصلاح طلبان منطقه مشگین شهر که روزبه روزپررنگتر وپر رونق تر می شود، شاید در پاسخ به این نیاز تشکیل می شود .همین اواخر هم عده ای از شهرهای همجوار آمدند و نشستند و گفتند و برخاستند.
اصلاح طلبان بارها و بارها تشکیل جلسه دادند، بحث و گفتگو کردند و گذشت زمان بازهم ثابت کرد که ما آنگونه که نشان می دهیم ،و حرف می زنیم ، نیستیم و فاصله گفتار ها و کردارها یمان بسیار بسیار طولانی است .آنقدرطولانی و غیر قابل باور که می تواند شیرازه هر مملکتی را از هم بپاشد.
در جلسات و نشست های اصلاح طلبان در خصوص علت و انگیزه تشکیل چنین جلساتی سوالاتی طرح می شد و گاهی هم تهمت و انگ زدن ها شکل می گرفت و خیلی ها با کمال بی انصافی قاضی می شدند و با عزت و آبروی دیگران بازی می کردند.گاهی حقایق آنقدر روشن و بدیهی و دیدنی هستند که نیازی به بیان ندارند. علت حضورشهروندان در این جلسات کاملا معلوم بود . عده ای «جمع» را دوست دارند و می خواهند مسئولان حرف های آنان را بشنوند ، بارها و بارها گفته اند هرجا تجمعی باشد، اصلاح طلبان آنجا حاضرند .و این به مذاق خیلی ها خوش آیند نیست ، آنان آزادی را برای خود نمی خواهند ، می خواهند در جامعه ای آزاد زندگی کنند. ( من نگویم که مرا از قفس آزاد کنید / قفسم برده به باغی و دلم شاد کنید «بهار») برای بیرون آمدن از پیله تنهایی ، برای گپ های دوستانه ، برای ایجاد وحدت و یکدلی ، به جمع نیازمندیم،این نیاز پنهان کردنی نیست ، عمومی و پذیرفتنی است . گر چه هنوز حرف های نگفته بسیاری در سینه داریم. وشاید روزی بتوانیم در شهر و دیار و خاک و خانه و کاشانه خود رازهای مگوی خود را فاش کنیم و طینت و ذات و درون خویش را به همه نشان دهیم و خویشتن رااز دست اینهمه پنهان کاری و رازداری رها سازیم. و بعضی میخانه ها را دوست دارند چون در میخانه ها زهرماری در گلو می ریزند و بدون ترس و آبروداری همه حرف می زنند ، آنجا مستحب نیست . ماموران و مسئولان وپندگویان و نصیحت کنندگان حضور ندارند. خلق فقط در برابر خالقش پاسخگوست. «همه یکرنگ یکرگند همه آزاد آزادند »
اصلاح طلبان ، نه همه اشان ولی خیلی هایشان در گذشته تریبونی نداشتند ، جلسه ای نبود و حرفی گفته نمی شد به همین دلیل واضح ، این جلسات را تشکیل دادند و حرف زدند و از خیلی ها انتقاد کردند حتی از خود . بزودی این جلسات به محلی بدل می شود برای گفتن رازهای مگو . قهرمانان حرف و اندیشه تیشه به ریشه نامردمی ها خواهند زد و خیلی ها را برخواهند آشفت.
گاهی درس خوانده ها کج می فهمند و کجراهه می روند و تفاوت دانشمند و روشنفکر را برنمی تابند و نمی فهمند که گاهی یک آهنگر از یک دانشمند و استاد دانشگاه خوبتر تشخیص می دهد و می فهمد و بهتر عمل می کند و به لیدری بی بدیل تبدیل می شود. تجمعی که در آن تکثر وجود نداشته باشد از هم خواهد پاشید باید در جلسات به این مهم توجه شود.جلسه نباید به اصلاح طلبان و جلسه افراد مخصوص تبدیل می شد.این آفت در این مقطع و این مکان نابودکننده و ازهم پاشنده است. با همین دلیل ساده بسیاری از جلسات ازهم می پاشند و در آخر برچیده می شوند .
یکی از عزیزان که قبلا تاوان فعالیت سیاسی خود را در مشگین شهر پرداخته است ، از خود انتقادی و اعترافات حرف می زد .می گفت : بیایید همه پشت تریبون اعتراف کنیم و اگر خدای ناکرده در گذشته مرتکب گناه و حتی خلافی شده ایم از افکار عمومی و مردم شهر عذر بخواهیم. اگر دیر بجنبیم و در حرف ها و اعمال و افکار خود صداقت نداشته باشیم.مردم ما را حذف خواهند کرد.
اگر فرهنگ عذر خواهی از افکار عمومی و مردم در شهر ما جا بیفتد و اخلاق سیاسی در شهرستان نهادینه شود بسیاریی از مشکلات ما حل می شود.
ممنون از قلم متین و شیوای جناب مشکبار که به حق از اصلاحطلبان واقعی و سرمایه شهرستان است.