دو سروده از حاج علی زین العابدین/که امروز( عاشورا) در رسای عاشورا سروده است.
غمی سترگ به سامان دیده می آید
دلم چه طوفانیست؟!
دلم چه بارانیست؟!
و حجم کوچک احساس و درک نازک من
به زیر بارش باران اشک بی مانند
در این تلاطم حزن
و بال گشوده تر از مرغکان دریایی
پرید و اوج گرفت
و کربلایی شد
و ذره ذره احساس کربلایی من
ز غصه های عمیق دل غریب ترین
غریب خیمه تاراج رفته محزون است
واین تموّج فریاد و زجّه های بلند
کز استغاثه ترسان دختران عفیف
به پای وحشت مردان ننگ می ریزد
کسی نمی داند
که آن جماعت کج فهم وناروا پندار
وقبل ازآنکه سر آفتاب ذبح کنند
سر عطوفت و مردانگی وعزّ و شرف
بریده بر حرم آفتاب می تازند
دستشون درد نکند ولی این چه نوع شعریست ؟؟؟
دل نوشته است ، شعر بلخره عروض قافیه و حساب و کتاب ادبی خود را دارد