ایلقار نیوز صفر حبیبی: جریان اصلاح طلبی در ایران، جریانی است که ضمن قبول ساختار نظام،دنبال تغییرات در برخی  فرم ها و اشکال است و در نظر دارد شرایط را برای جامعه اجتماعی اش بهتر کند. دیگر روش های سیاسی مستلزم هزینه هایی است که زیان زیادی را به جامعه تحمیل می کند. معمولا زیان کنش های اجتماعی خیابانی بیش از سودش است و هیچ کدام از جنبش های خیابانی (انقلاب، شورش، نهضت های لجام گسیخته و …) فرجام مناسبی ندارند. جریان اصلاحی، حرکتی بطئی و آرام و پردامنه است که زمان بر بوده و امکان تعمیم ارزش های خودش را در یک بستر آرام فراهم می کند. تغییرات آرام اما عمیق است و در طی این تغییرات نیروهای اجتماعی را در کنار هم قرار داده و آن ها را سامان می دهد. تجربه ی دوم خرداد ۷۶ و ۲۴ خرداد ۹۲ نشان داد که این روش، یکی از روش های کم هزینه و بی دردسر است که ناشی از یک تصمیم و اراده مدنی مشترک می باشد. ملل فرهیخته از خشونت پرهیز کرده و با استفاده از این روش مدنی، مردم در چارچوب روابط انسانی و اخلاقی و سیاسی، مطالبات خود را پیگیری می کنند. در این صورت رأی ندادن فرصت را برای گروه اقلیت فراهم می کند تا با حداقل آراء عرصه سیاسی را به دست گیرد.

علی رغم تمام نابرابری ها و بی مهری های نهادهای نظارتی، اصلاح طلبان همچون تیمی هستند که قبل از شروع بازی کارت قرمز دریافت کرده اند و در نیمکت ذخیره های خود نیز بازیکن کافی در اختیار ندارند و در مسابقه از هر کسی که توانسته اند دعوت کرده اند تا بدون تمرین بر زمین بازی حاضر شوند. اگر بتوان با هم بود و به جای تیم پر ستاره از یک تیم کامل حمایت کرد نتایج درخشان خواهد بود. بازتاب انتخابات در زندگی ما خواهد بود بنابراین به جای انفعال و شکاف باید بازی کردن را به روش های دیگر ترجیح داد.

انتخابات ریاست جمهوری ۹۲ نشان داد که می توانیم در شرایطی که شخصیت های کاریزماتیک ما در عرصه نیستند روی شخصیت های دیگری سرمایه گذاری کنیم که از این طریق بتوانیم حرفی برای گفتن داشته باشیم. اگر جریان اصولگرای معتدل با اصلاح طلبان در انتخابات آتی همسو شد، جریان اصلاحات باید از این هسمویی استقبال کند. حالا که اصولگرایانی هستند که افراطی و تندرو نیستند و همکاری با این گروه، جریان اصلاح طلب را به تحقق اهدافش نزدیک می کند،چرا نباید همکاری کرد؟ در این همکاری هدف تحقق دمکراسی است.

همسو شدن جریان اصلاحات مشکین شهر با جرین اصولگرای معتدل حرکتی میمون و بر مدار عقلانیت سیاسی است. به همان اندازه که ائتلاف مرکزی اصولگرایان از حساسیت مردم مشکین شهر به نام و یاد احمدی نژاد در هر مقیاس و لباسی بی خبر است و محمودی دیگر را برایِ زدن کرنر کاشته است، اصلاح طلبان خواب زده استان و مرکز هم از گسست ریسمان امید به یونس، در مشکین شهری بی خبرند که دیگر به حدی جان به لب شده که اگر همه ی اصلاح طلبان نامی در بند و بی بند از هاشمی بهرمانش اش گرفته تا خاتمی اردکانش اش، علنا در مسجد امیر المومنین، مونس یونس ما شوند دیگر کار از کار گذشته است. در همین جاست که تفاوت اصلاح طلبانی که نگاه به خود و شهرستان دارند با اصولگرایانی که همواره نگاه به مافوق و دستورات وی دارند مشخص می شود.

جریان اقلیت، جریانی است که در عرصه سیاسی حرفی برای گفتن ندارد و از پایگاه اجتماعی خاصی نیز برخوردار نیست. بنابراین تلاش می کند تا با موشک یا دستکش بزرگ شطرنج بازی کند و قواعد بازی را به هم بزند. اگر روند مشارکت اصلاح طلبان مشکین شهر و بدنه اجتماعی آن ها به گونه حاضر ادامه داشته باشد طبیعی است که منافع آن ها کم تر خواهد شد. این انتخابات موضوع مرگ و زندگی برای این جریان است.  جریان اقلیت، پول و قدرت امنیتی و سیاسی زیادی دارد و یکی از بازندگان انتخابات مجلس گذشته و نیز انتخابات ریاست جمهوری است. حیات این جریان در ایجاد رعب و ترس و وحشت، دودلی، تردید، شک، پراکنده کردن نیروهای اجتماعی و به حاشیه راندن متفکران و اندیشه ورزان و نیروهای مؤثر و مرجع است. آن ها بیش تر به دنبال قبرستانی! و امنیتی کردن فضای سیاسی هستند. نه طرفداران زیادی دارند و نه قدرت اثرگذاری بیش تر. از نظر روانشناختی هر کس فریاد بیش تری می کشد نگرانی بیش تری دارد. جریان پایداری و اذناب آن در مشکین شهر، بازنده اصلی این انتخابات هستند بنابراین مجبور به داد و فریاد بیش تر هستند. بدین معنا از منطق برخوردار نیستند و اعتماد به نفس خود را از دست داده اند. ما با سکوت و وحدت و تشکیلات و همگرایی جمعه ۷ اسفند درس بزرگی خواهیم داد که صدایش در ۸ اسفند به گوش خواهد رسید.

ما با سکوت و وحدت و تشکیلات و همگرایی جمعه ۷ اسفند درس بزرگی خواهیم داد که صدایش در ۸ اسفند به گوش خواهد رسید.

انتهای پیام/مشکین سلام