ایلقار نیوز: از واقعیت های جامعه امروز ما این است که نه فرهنگ انتقاد پذیری و نه فرهنگ نقد و نقادی آن چنان که باید جایی برای خود باز نکرده است. در فضای رسانه ای شهرستان عده معدودی صرف نظر از ماهیت انتقادها قلم به دست گرفته از عملکرد و اقدامات و مواضع مسؤولان و چهره های تاثیر گذار نقد و انتقاد می کنند. اما در بسیاری مواقع مابقی یا سکوت اختیار کرده و یا با نقابی بر چهره و اسمی مستعار و ناشناس با کامنت های ضد و نقیض که همراه با بی مسؤولیتی و هتاکی در محتوا می باشد، اغلب در شبکه های اجتماعی سخن پراکنی می کنند. البته لازم به ذکر است تحمل انتقادات خصوصا در برهه های حساس همچون انتخابات برای نامزدهای انتخاباتی و یا انتقاد از اشخاصی که بر مسند قدرت هستند بسیار سخت بوده و از این رو انتقادات رو درو و بی پرده بسیار کم رنگ بوده و هست. ناگفته نماند هزینه های تحمیل شده بر منتقدان و پیامدهای آن حتی ممکن است معیشت یک فرد را به خطر اندازد. صرف نظر از این که بسیاری از مسؤولان و طالبان مناصب به هیچ گونه تحمل به چالش کشیده شدن و مجاب شدن به پاسخ گویی را ندارند و هر انتقادی را حتی در صورت سازنده و از باب تذکر و راهنمایی بودن را تخریب و شایعه سازمان یافته از جانب مخالفان شان وانمود می کنند. اما کم رونقی فضای پرسش گری و انتقاد را نمی توان صرفا از جانب آن ها دانست. این جامعه، روشنفکران و اهل قلم و از همه مهم تر رسانه ها هستند که فرهنگ انتقاد و به چالش کشیدن مسؤولان را باید نهادینه کنند.

چه اشکالی دارد به عنوان یک شهروند با یک نوشته کوتاه از شوراهای شهرمان بپرسیم که:

• چه لزومی دارد در حالی که تک تک شما با رای و انتخاب مردم به این مسؤولیت رسیده اید و امانت دار اعتماد مردم هستید (مگر این که از طرق دیگر رای جمع کرده باشید و خود را ملزم به پاسخ گویی ندانید) به جای پرداختن به مشکلات بی پایان شهر این چنین بی محابا برای نامزدهای متعدد با شدت و ضعف کار انتخاباتی می کنید؟
• نمی گوییم که طرفدار شخص و یا طیف فکری بودن جرم است اما تنزل جایگاه منتخب مردم به جایگاه یک فرد ستادی آیا در شأن یک عضو شورای شهر می باشد؟

شاید با این پرسش ها بتوان شورا های شهرمان را تکانی داده از توقف در سطح فکری چند فرغون آسفالت سرد و بی کیفیت و جدول گذاری به مراتبی بالاتر از جمله کارهای فرهنگی و رفع مشکل اساسی شهر ارتقاء داد:

• چرا خودمان را به اما و اگرهای بسیار گرفتار کردیم و نمی توانیم یا نمی خواهیم از برخی مسؤولان بپرسیم که چرا سعی بر برجسته کردن نامزد مورد نظرتان دارید؟
• ایا نمی توان بعد از حضور در جلسه ی نامزد انتخاباتی در مورد دروغ ها و شبه دروغ هایی که به خورد مردم از همه جا بی خبر روستاها می دهد پرسش کرد و در رسانه ها منعکس نمود؟
• آیا بهتر نخواهد بود بدون این که اتهامی بی سر و ته را متوجه این افراد کنیم از او بپرسیم آقای کاندید شما قرار هست نماینده شهر شوید یا مسؤول شناسایی و ساماندهی هیئت های مذهبی و جلسات مذهبی بانوان شهرستان؟
• آیا حیات خلوتی مناسب تر و بی سر و صداتر از جلسات مذهبی بانوان این شهر پیدا نکردید و یا این که جایگاه و برش و داشته شما تا این حد است؟
• آیا نمی شود از علت و لزوم تجدید وضوی یک نامزد برای هر دیدار مردمی که صرف فریفتن و سوءاستفاده از تعلقات مذهبی مردم صورت می گیرد نوشت، بدون آن که مواردی را به او نسبت دهیم که در عالم واقعیت ثابت نشده است؟
• آیا بهتر نیست در مورد عملکرد گذشته او و همفکرانش ازاو سؤال کرد اما اتهامات ثابت نشده را مطرح نکرد؟
• آیا نمی شود از ایشان سؤال کرد که چرا اعضای شورای شهری که برای شما کار می کند را فرهیخته می نامید و عقل شوراهای مقیم ستاد رقیب را با عقل گنجشک مقایسه می کنید؟
• یا وقت آن نرسیده از نامزد محترمی که انشالله ندانسته و ناخواسته در حال احیاء ستادهای پرهزینه و پرطمطراق می باشد خواسته شود که این سنت نامبارک را ادامه ندهد و در صدد احیاء آن نباشد؟
• آیا نمی دانیم دخالت زر و سیم خصوصا زمانی که با قدرت عجین شود چه بلایی سر این جامعه می آورد؟

مطمئنا اگر در سطح شهرستان مطالبی از باب انتقاد از نامزدها و مسؤولان دولتی و منتخبان صورت گیرد بسیاری از مسایل و عملکردهای منفی تکرار نمی شود و هر کس در برابر جایگاه خود مجبور به مسؤولیت پذیری و حفظ حریم خواهد بود. مطمئن باشیم اگر یک فضای انتقادی منصفانه و شجاعانه شکل بگیرد و موجب ناامن شدن فضا برای افراد خاطی و بی مسؤولیت شود، حیات خلوت منفعت طلبان محض از دست شان خارج شده تاثیر بسزایی در روند انتخاب مطلوب برای مسؤولیت ها و پست های مدیریتی خواهد داشت.
در صورت بروز انتقادهای منطقی، منصفانه و شجاعانه از آراء ما کم ترین سوءاستفاده خواهد شد، از اعتقادات مذهبی از تعلقات عاطفی و قومی قبیله ای فرصت طلبان کم ترین بهره را خواهند برد. اگر شجاعت داشته باشیم و از تعلقات و خواسته های خود بکاهیم و گفتار و نوشتار خود را به اما و اگرها گره نزنیم می توانیم برای نسل آینده و حیات حال خودمان وضعیت بهتری را رقم بزنیم.بسیار بهتر خواهد بود نقاب های تخریب گر کنار روند و قلم به دستان شجاع و دوراندیش میدان دار تحولات شهرمان باشند.

انتهای پیام/مشکین سلام