در سایه سهل انگاری کدام مسئولی  برخلاف قانون و شرع با میخ و چک  به جان  من افتاده اید مگه من  و دوستانم چندین سال در این شهر
اکسیژن پاک  خانوا ده  شما را تامین نکرده ایم   که این چنین با میخ  وچکش زخمی و مجروحمان می کنید ،این  است پاداش چندین سال خدمت صادقانه و  پاک و بی الایش ،

چند سال پیش وقتی اومدید برام کد وشماره زدید خیلی خوشحال شدم چون دیدم من نیز در این شهر صاحب  ارزش  و اعتبار  و کد ملی شده ام ولی چرا امروز  اینقدر بی تفاوت شدده ا ید ، آیا وظیفه شما فقط کد و شماره زدن بر روی منه  بینوا ست  ، مگه شما از بیت المال این شهر و مملکت حقوق نمی گیرید تا از ما بعنوان تامین کننده اکسیژن و هوای پاک محافظت نمایید

 آقای فرماندار  آقای شهر دار با شمام . شما که در هفته درختکاری مقابل دوربین  خبرنگاران  با کاشتن نهال  و شاخ  برگ من به مردم این منطقه پوز  گرامی داشت هفته درختکاری را می دهید  ، مگه من تابلو اعلانات هستم که اجازه داده اید اینچنین با چکش و تبر  به جان پیرم بیفتند  ، آیا خودتان تاب وتحمل  زخم این میخ ها را دارید  ؟

مگه شما پیرو پیامبر اکرم (ص) نیستید  که می فرمایند : شکستن شاخ وبرگ درختان  مانند شکستن بال فرشتگان است ؟

آقای شهر دار من به هیچ جناحی وابسته نیستم  .من فقط تامین کننده اکسیژن پاک این شهرم  . مگه اون موقع که شماکه  می آمدید و از سایه من استفاده می کردید  من   و دوستان برای شما کلاس  می گذاشتم  که امروز اینقدر بی تفاوت شده ای  و اجازه می دهی در روز روشن  با میخ و چکش به جانم بیفتند و ازم بعنوان تابلو تبلیغاتی و راهنما استفاد ه کنند  ، نه به آن عکس انداختن  ات در روز درختکاری نه به این بی تفاوتی شما به زخم های بنده !

به هر حال دلم از شما  شهر دار  و اعضای محترم شورای شهر شکسته ، شاید شما خیال کنید که چه درخت پر رویی هستم  . اصلا تقصیر من است و آن شهر داری که ۵۰سال سال پیش نهال و بذر مرا در شهر شما کاشت  به این امید که شما آیندگان قدر ما خواهید دانست ،

شما از وقتی به شهر داری  آمدید  با سخنان آتشین  قاتلان درخت را تهدید کرده و از فضای سبز دفاع کردید  اگه اینطورا پس این تابلو های  تبلیغاتی با میخ های بزرگ در تنه من چکار میکنند ،  ای کاش باغبان به من آب نمیداد ومن درهمان دوران نهالی مرده بودم واینروزهارانمیدیدم. حیف آن همه اکسیژن. حیف آنهمه سایه. حیف آن طراوتی که مفت نثارشماکردم وحالا لابد کرم ازخود من است که درختم. اصلا تقصیرمن است که درخت شده ام والان که دارم اینهارامینویسم،  باشه دیگه  درخت نمی شم  ولی  اینو بدانید بازم می نویسم چون  یه خبرنگا ر بانوشتن نفس می کشد نفس پاکی که  اکسیژن آن هدیه درختان کهنسال این شهر است . با احترام  به تما م کهنسالان  و دلسوزان منطقه –

توگل مشکبار