اکبر عطایی / روز خبرنگار را به یاد خبرنگارانی باشیم که درهر شرایطی با مردم ماندند و چراغ آگاهی را بر تاریکی و فساد تاباندند اما آنچه از این شجاعت نصیبشان شد تنها بندی بود به اندازه سلول تنشان که با عشق به خبرنگاری تنیده شده است.
روز خبرنگار هیچ لذتی برای ما ندارد، وقتی اخبار شهر و کشورمان از رسانه های بیگانه و معاند پخش می شود و ما امکان پخش آن را نداریم.
روز خبرنگار هیچ لذتی برای ما ندارد؛ وقتی صدای مردمان ما شنیده نمی شود تا مسئولی پاسخ دهد. هرچند شاید بخاطر عملکرد ضعیفشان، هیچ پاسخی هم نداشته باشند.
امروز خبرنگاران نیاز به هدیه و لوح تقدیر ندارند؛ بلکه مصونیت قضایی می خواهند تا هر آنچه که برخی ها در لاک امنیت فرو رفته و انجام می دهند را آشکار و برملا سازند.
آنچه خبرنگار می خواهد آزادی عمل برای درج اخبار و وقایع و حوادث است که بدون ترس و واهمه نشر دهد و مسئولان را بازخواست کند. در این صورت است که می توان به اصلاح امور و اصلاح جامعه کمک کرد.
اگر مسئولان می خواهند این کشور پیشرفت کند، به جای کارتهای هدیه، به صاحبان رسانه ها و خبرنگاران واقعی قدرت قلم فرسایی ببخشند و جایگاه واقعی آنها را به جامعه برگردانند.
تا زمانی که مسئولان در طول سال هیچ خبرنگاری را به دفتر خود راه نمی دهند و در روز خبرنگار از رسالت خبر و خبرنگاری دم میزنند و از اهمیت قلم و جایگاه ان سخن می رانند هیچ وقت جایگاه واقعی رسانه را درک نخواهند کرد
اکبر عطایی
